Miesiąc maj jest uważany za najpiękniejszy w roku, bo to w tym czasie przyroda zachwyca wiosenną świeżością, a odradzające się życie ukazuje się nam w pełnej krasie. Urzeka nas widok soczystej zieleni, kwitnące drzewa owocowe, kasztany, bez, żółte kaczeńce, stokrotki i niezapominajki na łąkach albo zapach konwalii i czeremchy. Wszystko przy pięknych trelach ptaków budzi się do życia, dlatego ten właśnie wiosenny miesiąc poświęcony jest Matce Bożej. Maj jest miesiącem, w którym wieczorne śpiewanie Litanii Loretańskiej gromadzi wiernych na wspólnej modlitwie, zarówno w kościołach jak i przy kapliczkach i krzyżach przydrożnych, często w promieniach zachodzącego słońca. Cały miesiąc maj jest więc wielkim świętem Matki Bożej! 

Litania do Matki Bożej pojawiła się w Europie kilkaset lat temu, ale spośród wielu litanii największą popularność zdobyła właśnie Litania Loretańska. Ma ona kilkadziesiąt wezwań i tytułów  wielbiących Maryję. W jej słowach każdy powinien się odnaleźć, można bowiem znaleźć dla siebie takie wezwanie, które w danej chwili najlepiej czują nasze emocje i które jest bliskie naszemu sercu. Podczas nabożeństwa majowego często uświadamiamy sobie także jak wielka jest rola Maryi w historii zbawienia, w historii całego Kościoła i w życiu każdego z nas. 

Rodowód tego nabożeństwa jest bardzo stary, pomysłodawcą był prawdopodobnie św. Cyryl Aleksandryjski. Miesiąc Maryi znany był również w Ziemi Świętej, w Grecji i Syrii. Gromadzenie się i śpiewanie na cześć Matki Bożej znane więc było na Wschodzie już w V wieku. Dopiero w XIII wieku, dzięki hiszpańskiemu królowi Alfonsowi X rozprzestrzeniło się po całej chrześcijańskiej Europie. Zebrane wezwania sławiące Maryję Pannę zatwierdził papież Sykstus V w 1587r. W XVI wieku upowszechnieniu nabożeństwa majowego sprzyjał wynalazek druku. 

W Polsce pierwsze odnotowane nabożeństwa majowe zostały wprowadzone przez ojców jezuitów w 1838r. w Tarnopolu. W połowie XIX wieku  odprawiane były już w innych miastach Polski, m.in. w Warszawie w kościele Św. Krzyża (1852r.), w Krakowie, na Jasnej Górze, w Płocku, Toruniu, Nowym Sączu, Lwowie i Włocławku. W ciągu 30 lat nabożeństwa majowe rozeszły się po całej Polsce do wszystkich wiosek, miast i miasteczek. Śpiewane w kościołach, przy kapliczkach przydrożnych, pięknie udekorowanych krzyżach, figurach i grotach – na stałe wpisały się w krajobraz naszej Ojczyzny. 

Stopniowo do Litanii Loretańskiej dodawano nowe wezwania. Po zatwierdzeniu liturgicznego święta NMP Królowej Polski przypadającego 3 maja, 12 października 1923r. dołączono nowe wezwanie „Królowo Polskiej Korony”, ale po II wojnie światowej zmieniono je na „Królowo Polski”. Kilka lat temu zostały dodane kolejne nowe wezwania: „Królowo Rodzin”, „Matko Miłosierdzia”, „Matko Nadziei” oraz „Pociecho Migrantów”. A od 2 lutego 2019r. za pozwoleniem Stolicy Apostolskiej w diecezji koszalińsko – kołobrzeskiej do Litanii Loretańskiej, po wezwaniu „Królowo Polski” dodajemy także wezwanie „Pani Skrzatuska”. 

Dla Polaków nabożeństwa majowe często stanowiły oręż w przezwyciężaniu największych kłopotów uciemiężonej przez wroga Ojczyzny, przez całe dziesięciolecia były dla wiernych źródłem nadziei i wiary w trudnych czasach. Pełen ufności śpiew i kolejne wezwania do Matki Bożej pozwalały nam – Polakom schronić się z miłością w ramionach Maryi i czuć Jej macierzyńską troskę i opiekę. „Królowo Polski – módl się za nami” – z ufnością śpiewano przez całe lata. Jakże ta właśnie prośba jest aktualna również dzisiaj…