Jak każdego 13 dnia miesiąca od maja do października zgromadziliśmy się w świątyni na nabożeństwie fatimskim, by poprzez modlitwę różańcową prosić o pokój dla całego świata. W ten sposób spełniamy prośbę Maryi, która przekazała trojgu pastuszkom w Fatimie, że modlitwa różańcowa to jedyna droga do pokoju, jedyna droga, by odkupić grzechy ludzkości, która swoim zachowaniem obraża Pana Boga. W środę, 13 września zgromadziliśmy się licznie na Mszy św. o godzinie 19.00, której przewodniczył ksiądz proboszcz Andrzej Pawłowski. Następnie odmówiliśmy wspólnie różaniec fatimski, który  poprowadził ksiądz Paweł Kowalski. Po błogosławieństwie Najświętszym Sakramentem ruszyliśmy w procesji za figurą Matki Bożej Fatimskiej, wraz kapłanami, siostrami zakonnymi i liturgiczną służbą ołtarza. Opiekę nad Panią Fatimską sprawowały Rodziny Szensztackie. Ze względu na złe warunki pogodowe procesja odbyła się w kościele.

Przypominamy treść objawień Matki Bożej w Fatimie w 1917 r. na podstawie Wspomnień Siostry Łucji: 13 września 1917. Kiedy zbliżyła się godzina, przeciskałam się z Hiacyntą i Franciszkiem przez tłum ludzi, który nam ledwo pozwalał przejść. Ulice były pełne ludzi. (…) Doszliśmy wreszcie do Cova da Iria koło dębu skalnego i zaczęliśmy odmawiać różaniec z ludem. Wkrótce potem ujrzeliśmy odblask światła i następnie Naszą Panią nad dębem skalnym.
– „Odmawiajcie w dalszym ciągu różaniec, żeby uprosić koniec wojny. W październiku przybędzie również Nasz Pan, Matka Boża Bolesna i z Góry Karmelu, św. Józef z Dzieciątkiem Jezus, żeby pobłogosławić świat. Bóg jest zadowolony z waszych serc i ofiar, ale nie chce, żebyście w łóżku miały sznur pokutny na sobie. Noście go tylko w ciągu dnia”.
– „Polecono mi, żebym Panią prosiła o wiele rzeczy: o uzdrowienie pewnego chorego i jednego głuchoniemego”.
– „Tak, kilku uzdrowię, innych nie. W październiku uczynię cud, aby wszyscy uwierzyli”.
I zaczynając się wznosić, znikła jak zwykle.
(Źródło: https://sekretariatfatimski.pl)