W dniu 6 grudnia Kościół katolicki tradycyjnie obchodzi liturgiczne wspomnienie dowolne św. Mikołaja, biskupa. Postać Świętego, mimo braku wiadomości o jego życiu, jest jedną z najbardziej barwnych w hagiografii. Pierwsze wzmianki o postaci świętego Mikołaja pojawiają się dopiero w VI wieku. Mikołaj urodził się około 270 roku w niewielkim miasteczku Patras, leżącym na terenie ówczesnej Grecji (obecnie Turcja). Był jedynym dzieckiem szlachetnych, pobożnych i bogatych rodziców, uproszonym ich gorącymi modłami. Archimandryta Michał w X wieku pisał o świętym Mikołaju, że dorastając wyrzekł się rozrywek, kobiet, handlu i polityki, a poświęcił pobożności. Gdy jego rodzice zmarli postanowił rozdać cały odziedziczony majątek. Związane z nim było wiele cudów już w czasie jego dzieciństwa. Wspomagał biednych i stawał w obronie pokrzywdzonych. Tradycja opowiada o wielu dziełach, które uczynił w swoim życiu, a które przyniosły mu tytuł patrona bezinteresownej dobroci. Jednym z nich jest historia trzech panien, córek zubożałego szlachcica. Szlachcic ów był człowiekiem chciwym, który drwił sobie z pobożności młodego Mikołaja. Gdy popadł w skrajną biedę, nikt nie chciał poślubić panien bez odpowiedniego posagu. Mikołaj postanowił pomóc córkom szlachcica i pod osłoną nocy podrzucał przez okno pieniądze przeznaczone na posag dla każdej z dziewcząt. Został wybrany na biskupa miasta Miry (obecnie Demre w południowej Turcji). Jako kapłan podbił sobie serca wiernych nie tylko gorliwością pasterską, ale także troskliwością o ich potrzeby materialne. Cuda, które czynił, przysparzały mu jeszcze większej chwały. Kiedy cesarz Konstantyn I Wielki skazał trzech młodzieńców z Miry na karę śmierci za jakieś wykroczenie, nieproporcjonalne do aż tak surowego wyroku, św. Mikołaj udał się osobiście do Konstantynopola, by uprosić dla swoich wiernych ułaskawienie. Kiedy indziej miał swoją modlitwą uratować rybaków od niechybnego utonięcia w czasie gwałtownej burzy. Podczas prześladowania za czasów cesarzy Maksymiana i Dioklecjana na początku IV wieku, uwięziono świętego. Odzyskał wolność dopiero ok. 313 roku, na podstawie edyktu mediolańskiego, zaprowadzającego wolność wyznania wiary w Cesarstwie Rzymskim. Biskup Mikołaj uczestniczył także w pierwszym soborze powszechnym w Nicei w 325 roku, na którym potępione zostały przez biskupów błędy Ariusza kwestionującego równość i jedność Osób Trójcy Świętej. Mikołaj zmarł 6 grudnia między 345 a 352 rokiem. Jego ciało zostało pochowane ze czcią w Mirze, gdzie znajdowało się do roku 1087. Dnia 9 maja 1087 roku zostało przewiezione do włoskiego miasta Bari. 29 września 1089 roku uroczyście poświęcił jego grobowiec w bazylice wystawionej ku jego czci papież bł. Urban II. W całym chrześcijańskim świecie św. Mikołaj miał tak wiele świątyń, że pewien pisarz średniowieczny napisał: “Gdybym miał tysiąc ust i tysiąc języków, nie byłbym zdolny zliczyć wszystkich kościołów, wzniesionych ku jego czci”. W naszej Ojczyźnie pod jego wezwaniem jest aż 327 kościołów. W XIII wieku pojawił się zwyczaj rozdawania w szkołach pod patronatem św. Mikołaja stypendiów i zapomóg.
Święty Mikołaj Jest patronem Grecji, Rusi, Antwerpii, Berlina, Miry, Moskwy, Nowogrodu; bednarzy, cukierników, dzieci, flisaków, jeńców, kupców, marynarzy, młynarzy, notariuszy, panien, piekarzy, pielgrzymów, piwowarów, podróżnych, rybaków, sędziów, studentów, więźniów, żeglarzy.
(sk)

źródło: https://zyciorysy.info/sw-mikolaj/
https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/12-06.php3