Hosanna Synowi Dawida!
Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie!
Hosanna na wysokościach!
Gdy wjechał do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto, i pytano: «Kto to jest?» A tłumy odpowiadały:
«To jest prorok, Jezus z Nazaretu w Galilei». Mt.21 9-11
Szósta niedziela Wielkiego Postu rozpoczyna najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym-Wielki Tydzień.
Liturgia Niedzieli Palmowej upamiętnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy. Msze święte rozpoczynają się od poświęcania palm i uroczystej procesji do lub wewnątrz kościoła. Palmy są symbolem odradzającego się życia Bożego w duszach wiernych.
Zwyczaj święcenia palm ma swoje początki we Francji, sięga ok. VII wieku. Natomiast tradycja procesji bierze swój początek z Ziemi Świętej. Kościół Jerozolimski starał się dokładnie powtarzać wydarzenia z życia Pana Jezusa, tam już w IV wieku odbywała się procesja z Betanii do Jerozolimy. Według Egerii, pątniczki pochodzenia galicyjskiego z IV wieku, patriarcha otoczony tłumem ludzi wsiadał na osiołka i wjeżdżał na nim do Jerozolimy, gdzie wierni witający go radośnie z palmami w rękach razem udawali się do bazyliki Zmartwychwstania na uroczystą liturgię. Zwyczaj procesji z palmami rozpowszechnił się w całym kościele.
W początkowych wiekach w kościele rzymskim szósta niedziela Przygotowania Paschalnego, czyli na siedem dni przed Wielką Nocą, była obchodzona jako Niedziela Męki Pańskiej. Dopiero od IX wieku zaczęto wprowadzać zwyczaj upamiętniania wjazdu Pana Jezusa w uroczystej procesji wzorem kościoła jerozolimskiego. Z czasem te obie tradycje połączyły się, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójmy charakter-wjazdu i pasji.
W Polsce tradycja Niedzieli Palmowej sięga średniowiecza, i w różnych regionach kraju przybiera różne formy ubogacenia liturgii tego dnia. Wszędzie jednak wierni przynoszą do kościołów palmy, jako symbol odradzającego się życia.