„Następnie zgromadził przy sobie Dwunastu i powiedział do nich: „Oto idziemy do Jeruzalem. Tam wypełni się wszystko, co prorocy napisali o Synu Człowieczym. Wydadzą Go bowiem poganom, wyszydzą, znieważą i oplują. Po wychłostaniu zabiją Go, lecz trzeciego dnia powstanie z martwych”. Oni jednak nic z tego nie rozumieli. Słowa te były przed nimi zakryte i nie pojmowali tego, co mówił.”
Nie rozumieli, nie przyjmowali tego do siebie, a jednak się wydarzyło. Uczniowie nie rozumieli Bożej Miłości, tak jak i my nie potrafimy jej do końca pojąć. Miłość Chrystusa do ludzi towarzyszyła mu podczas całej ziemskiej wędrówki, uzdrawiał ciała i dusze, przybliżał nam swojego Ojca i zostawił nam przykazanie wzajemnej miłości. To wystarczyłoby aby zapamiętać go jako człowieka.  Ale dla Jezusa – Boga to było mało. Ukochał nas i odchodząc do domu swojego ojca pozostawił nam siebie w postaci Wina i Chleba, zjednoczył nas w jeden Kościół i powołał pierwszych kapłanów z Piotrem na czele, któremu polecił: „Paś owce moje”. To ciągle było mało, z Miłości do każdego człowieka poddał się woli ojca, przyjął wyrok Piłata, poddał się torturom biczowania, poniżeniu, wyszydzeniu i w końcu rozciągnął ramiona na drzewie Krzyża, i odszedł. Dzisiaj stoimy właśnie w tym miejscu. Każdego dnia Jezus dźwiga krzyż i to nie tylko swój, gdy my szukamy obok siebie i go nie widzimy to znaczy, że On jest z tyłu za nami i jak Szymon Cyrenejczyk, pomaga nam dźwigać nasz krzyż. Każdego dnia Jezus cierpi i to nie tylko za nas, ale przez nas. I każdego dnia odchodzi.
Droga Krzyżowa Jezusa Chrystusa trwa do dzisiaj, ale właśnie to nam uświadamia, że Jezus Chrystus przyszedł na świat nie tylko dla Żydów w tamtym czasie, ale dla wszystkich ludzi – żyjących kiedyś, teraz i w przyszłości. Owoc grzechu Adama i Ewy, padł na podatny grunt, obumarł i wykiełkował, wyrosły z niego witki na bicze, ciernie na koronę i drzewo na krzyż. Na ból, hańbę i śmierć. Ale Jezus Chrystus dzisiejszej nocy zamieni to w moc, chwałę i życie wieczne. Szatan w swoim planie nie przewidział potęgi Miłości, która z symbolu zła i śmierci jakim miał być krzyż uczyniła symbol nieskończonej Miłości. Jezus odszedł właśnie z Miłości, odszedł na chwilę, aby pokonać dla nas śmierć. Tej nocy, Świątynia Jerozolimska zostanie odbudowana, bo mija trzeci dzień od jej zburzenia.  Jutro rano padną słowa, które przytacza ewangelista św. Mateusz “Wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak zapowiedział”.
Dzisiejsza liturgia jest szczególnie bogata i rozbudowana, bo sprawowana jest na pamiątkę  najważniejszego wydarzenia w dziejach świata i ludzkości, jakim było wypełnienie Pesach – przejście ze śmierci do nowego życia poprzez zmartwychwstanie. Cała dzisiejsza liturgia skupia się wokół Sakramentów Chrztu i Eucharystii. Oba te sakramenty koncentrują się wokół nowego życia. Według najstarszej tradycji Kościoła, ta noc jest czuwaniem na cześć Pana. Wierzący, posłuszni napomnieniu Ewangelii św. Łukasza, trzymając przed sobą zapalone świece, podobni są ludziom oczekującym Pana, który powróci, aby zasiąść wraz z nimi do stołu niebiańskiej uczty. Poprzez wydarzenie zmartwychwstania rodzi się nowe życie, nowa szansa dla całej ludzkości, która została wyswobodzona z niewoli grzechu i śmierci. Tej nocy Chrystus, jako wschodzące słońce, oznajmia całemu światu, że jest światłością świata, i że kto za Nim idzie, nie trwa w ciemności, ale razem z Nim zmartwychwstanie.
„Dynamika nocy paschalnej koncentruje się wokół nowego życia w Chrystusie, dlatego liturgia pełna jest symboli życia: światło – słowo – woda i uczta”. Znaki te będą nam dzisiaj towarzyszyć podczas urzeczywistniania tu i teraz zbawczych wydarzeń Jezusa Chrystusa.

               Liturgia Swiatła

Pierwszą częścią Wielkanocnej uroczystości jest Liturgia Światła, podczas której gromadzimy się wokół symbolizującej Zmartwychwstałego Chrystusa paschalnej świecy. Składa się na nią poświęcenie ognia i zapalenie paschału. Po poświęceniu ognia biskup na paschale wyżłobi rylcem krzyż, nad krzyżem grecką literę Alfa, pod krzyżem literę Omega, a na czterech polach między ramionami krzyża cyfry bieżącego roku. Potem umieści pięć symbolicznych gwoździ w formie krzyża. Znaki te symbolizują zbawcze rany Chrystusa oraz informują, że do niego należy czas i wieczność. Przechodząc z Zapalonym Paschałem przez Kościół Biskup trzykrotnie uniesie go w górę z zawołaniem „Światło Chrystusa”, na które odpowiemy „Bogu niech będą dzięki”, po drugim zawołaniu zapalimy swoje świece od Paschału lub zapalonych od niego świec. Paschał zostanie umieszczony na świeczniku aby pokazać całemu światu Światło Pana.  Następnie uroczyście zaśpiewamy Orędzie Wielkanocne.

               Liturgia Słowa

Drugą częścią Liturgii Wielkiej Soboty jest szczególnie pięknie zastawiony stół Bożego Słowa. W starotestamentowych fragmentach Pisma Świętego będziemy wędrować poprzez czas, poprzez historię zbawienia. Zobaczymy Światło i Słowo, które mają moc stwórczą i życiodajną, zobaczymy ofiarę Abrahama i jak rodzi się z niego Naród Wybrany, zobaczymy jak miłosierny Bóg wyzwala swój naród z niewoli egipskiej i prowadzi go przez morze Czerwone. Kolejne czytania będą nam ukazywać słabość narodu wybranego, jego grzeszność i niewierność oraz wielką Miłość Boga, ciągle nawołującego swój lud do powrotu do niego. W ostatnim czytaniu prorok Ezechiel nawoływać będzie do uświęcenia imienia Bożego, które dotąd naród wybrany bezcześcił, w zamian za to Bóg zbierze ich ponownie w kraju wybranym i będą Jego ludem, a on ich Bogiem. Da im nowego ducha i nowe ciało. Stary Testament dzisiaj powie nam, że “Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre”, tylko, że potem przyszedł na świat grzech. Bóg daje nam życie, przebacza i podnosi z kolan, raz za razem, przez wieki, a my ciągle go zdradzamy, odrzucamy i krzyżujemy. Stary i Nowy Testament połączymy odśpiewaniem w sposób uroczysty Gloria. Zapowiadane wcześniej wydarzenia, przyjście Syna Człowieczego, jego życie i śmierć a ostatecznie odkupienie ludzi, stały się rzeczywistością. Św. Paweł przypomni nam, że poprzez chrzest, w każdym z nas realizuje się paschalne misterium Chrystusa. Wynurzamy się z wód śmierci, bo jesteśmy złączeni z Chrystusem tak w Jego śmierci, jak i w zmartwychwstaniu.

Liturgia Chrzcielna

Chrzest i Eucharystia to jedyna droga prowadząca do Boga. Nasze winy zostały odkupione przez Jezusa Chrystusa, przez Jego Mekę, śmierć i zmartwychwstanie. Chrzest wszczepia nas w Jezusa Chrystusa, a Jego Ciało i Krew otwierają przed nami Królestwo Jego Ojca. Za chwilę nastąpi odnowienie chrztu świętego. Chrzest, podobnie jak Liturgia Światła, idealnie wkomponowuje się w dzisiejsze święto. Zdjęcie szat przed chrztem, to symbol zwleczenia starego grzesznego życia, woda jest oczyszczająca, odnawiająca, dająca życie, zaś nowe białe szaty symbolizują przyobleczenie się w Chrystusa. Chrzest, kolejne przejście ze śmierci grzechu pierworodnego do życia wiecznego po odkupieniu win przez Jezusa Chrystusa. Z Misterium Paschalnego czerpią moc wszystkie sakramenty. Za chwilę odnowimy wspólnie przyrzeczenia chrzcielne na znak naszej wiernej przynależności do Tego, który zwyciężył grzech i śmierć. W tym czasie trzymamy ponownie zapalone świece.

Uczta Eucharystyczna

Cała Liturgia zmierza do Liturgii Eucharystycznej, to czwarta ostatnia dzisiaj część Wigilii Zmartwychwstania Pańskiego. Ponieważ procesja rezurekcyjna zamykająca Liturgię Wielkiej Soboty, odbędzie się w dniu jutrzejszym. Oczyszczeni i wybieleni poprzez uczestnictwo w odnowieniu Chrztu Świętego, przyobleczeni w Jezusa Chrystusa zostajemy przez Niego zaproszeni do jego stołu na Ucztę Paschalną, aby uczestniczyć w Jego przejściu ze śmiertelnego życia ziemskiego poprzez śmierć do wiecznego życia mieszkańców Nieba. Składajmy Bogu Ojcu dziękczynienie za dar zmartwychwstania Chrystusa i naszego w nim udziału przez chrzest i Eucharystię.

Piotr Klejny
zdjęcia i film Tadeusz Jończyk