Święty Piotr, znany również jako Szymon Piotr, urodził się ok. 1 r. n.e. w Betsaidzie, małej wiosce rybackiej położonej nad Jeziorem Galilejskim. Imię “Piotr” (z greckiego “Petros”, co oznacza “skała”) nadał mu Jezus. W tradycji hebrajskiej jego imię to “Kefa” (co również oznacza “skała”). Z zawodu był rybakiem, współpracującym ze swoim bratem Andrzejem. Obaj bracia pracowali razem z synami Zebedeusza, Jakubem i Janem. To właśnie nad Jeziorem Galilejskim Szymon Piotr spotkał Jezusa. Ewangelie opisują, że Jezus powołał go i jego brata Andrzeja, mówiąc: “Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi” (por. Mt 4,9). Piotr szybko stał się jednym z najbliższych uczniów Jezusa. Jest często wymieniany jako pierwszy w listach apostołów, co sugeruje jego wiodącą rolę. Był świadkiem wielu kluczowych wydarzeń w życiu Jezusa, w tym Przemienienia Pańskiego czy modlitwy w Ogrójcu.
Jednym z najważniejszych momentów w jego życiu było wyznanie wiary w Jezusa jako Mesjasza: “Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego” (por. Mt 16,16). W odpowiedzi Jezus powiedział mu: “Ty jesteś Piotr, i na tej skale zbuduję Kościół mój” (por. Mt 16,18). Podczas Męki Pańskiej Piotr trzykrotnie zaparł się Jezusa, lecz później gorzko żałował swojego czynu (por. Łk 22,61-62). Po Zmartwychwstaniu Jezusa, Piotr trzykrotnie potwierdził swoją miłość do Niego (por. J 21,15-17), co symbolicznie naprawiło jego wcześniejsze zaparcia.
Po Wniebowstąpieniu Jezusa, Piotr odgrywał kluczową rolę w młodym Kościele. W dniu Pięćdziesiątnicy wygłosił kazanie, które przyczyniło się do nawrócenia tysięcy ludzi (Dz 2). Był również zaangażowany w pierwsze uzdrowienia i inne cuda (Dz 3,1-10). Działał głównie w Jerozolimie, ale odbywał również podróże misyjne. Według tradycji, Piotr odwiedził Antiochię, Korynt, a także Rzym. W Rzymie miał głosić Ewangelię i ustanowić tam wspólnotę chrześcijańską.
Piotr jest autorem dwóch listów znajdujących się w Nowym Testamencie. Pierwszy List Piotra jest skierowany do chrześcijan w Azji Mniejszej, oferując pocieszenie i zachętę w obliczu prześladowań. Drugi List Piotra ostrzega przed fałszywymi nauczycielami i zachęca do wzrastania w wierze.
Tradycja chrześcijańska głosi, że Piotr poniósł śmierć męczeńską w Rzymie podczas prześladowań za czasów cesarza Nerona. Zgodnie z podaniami, został ukrzyżowany głową w dół, na własną prośbę, ponieważ nie czuł się godzien umierać w taki sam sposób jak Jezus.
Jest patronem m.in. pokutników, rozbitków morskich, żeglarzy, marynarzy, rybaków, sukienników, murarzy, zdunów, garncarzy, kowali, ślusarzy, czy wreszcie papieży. Na ilustracjach często przedstawiany jest z kluczami, które symbolizują jego rolę jako opiekuna kluczy do Królestwa Niebieskiego, lub też często przedstawiany jest w towarzystwie koguta.

Święty Paweł, pierwotnie znany jako Szaweł, urodził się około 5-10 roku n.e. w Tarsie, ważnym mieście w rzymskiej prowincji Cylicja (obecnie w południowej Turcji). Był Żydem z plemienia Beniamina i miał obywatelstwo rzymskie, co było wyjątkowym przywilejem. Jego rodzina była prawdopodobnie zamożna i wpływowa, umożliwiając mu zdobycie solidnego wykształcenia.
Szaweł odebrał edukację religijną w Jerozolimie, gdzie studiował pod kierunkiem słynnego nauczyciela Gamaliela, jednego z najwybitniejszych rabinów tamtych czasów. Był gorliwym faryzeuszem, dobrze zaznajomionym z Prawem Mojżeszowym i tradycjami żydowskimi. Jego głęboka wiedza religijna i zapał doprowadziły go do aktywnego prześladowania wczesnych chrześcijan, których uważał za heretyków.
Przełomowym momentem w życiu Szawła było jego dramatyczne nawrócenie. Około 33-36 roku n.e., w drodze do Damaszku, gdzie miał zamiar aresztować chrześcijan, doznał wizji Chrystusa. W wyniku tego spotkania został oślepiony i musiał być prowadzony do Damaszku, gdzie Ananiasz, jeden z uczniów Chrystusa, przywrócił mu wzrok i ochrzcił go. Po tym wydarzeniu Szaweł przyjął imię Paweł i całkowicie zmienił swoje życie, stając się gorliwym głosicielem Ewangelii.
Paweł odbył kilka kluczowych podróży misyjnych:
Pierwsza podróż misyjna (46-49 n.e.): Wyruszył z Barnabą i Janem Markiem na Cypr i do Azji Mniejszej (obecnie Turcja). Tam zakładał kościoły i głosił Ewangelię zarówno Żydom, jak i poganom.
Druga podróż misyjna (50-52 n.e.): Towarzyszyli mu Sylas i Tymoteusz. Odwiedzili kościoły założone podczas pierwszej podróży, a także dotarli do Europy, w tym do Filipii, Tesaloniki, Berei, Aten i Koryntu.
Trzecia podróż misyjna (53-57 n.e.): Skoncentrował się głównie na Azji Mniejszej i Grecji, szczególnie w Efezie, gdzie spędził trzy lata. Podczas tej podróży umocnił i rozwijał istniejące kościoły oraz napisał kilka swoich listów.
Listy Pawła do różnych kościołów i osób są fundamentalnymi dokumentami Nowego Testamentu. Najważniejsze z nich to:
List do Rzymian: Główne dzieło teologiczne Pawła, omawiające sprawy usprawiedliwienia przez wiarę
Listy do Koryntian: Poruszają kwestie dyscypliny kościelnej, duchowych darów i zmartwychwstania.
List do Galatów: Obrona nauki o usprawiedliwieniu przez wiarę przeciwko judaizującym.
List do Efezjan: Rozważania na temat Kościoła jako ciała Chrystusa.
List do Filipian: Dziękczynienie i radość pomimo prześladowań.
List do Kolosan: Chrystologia i życie chrześcijańskie.
Listy do Tesaloniczan: Eschatologia i życie w oczekiwaniu na powrót Chrystusa.
Listy pasterskie (1 i 2 List do Tymoteusza, List do Tytusa): Instrukcje dla liderów kościelnych.
Paweł był kilkakrotnie aresztowany. Ostatecznie został uwięziony w Jerozolimie i przewieziony do Rzymu jako więzień. Tam spędził dwa lata w areszcie domowym, kontynuując pisanie listów i nauczanie. Tradycja chrześcijańska głosi, że Paweł zmarł śmiercią męczeńską, ścięty mieczem, około 64-67 roku n.e. za panowania cesarza Nerona.
Św. Paweł jest patronem wielu zakonów, miast (między innymi Poznania, Biecza, Rygi czy Rzymu) oraz marynarzy, tkaczy i powroźników.
W ikonografii św. Paweł najczęściej przedstawiany jest jako brodaty mężczyzna trzymający duży miecz.
Obaj Apostołowie są czczeni jako filary Kościoła i mają ogromne znaczenie dla historii Kościoła. Piotr jest uważany za pierwszego papieża, a Paweł za “Apostoła Narodów” ze względu na jego misje i listy skierowane do różnych wspólnot chrześcijańskich.  Od połowy III w. uroczystość świętych Apostołów obchodzona jest wspólnie 29 czerwca. W tym dniu imieniny obchodzi ks. Paweł Kowalski, wikariusz w naszej parafii.

Drogi Księże Pawle,
W dniu Twoich imienin składamy Ci najserdeczniejsze życzenia zdrowia, radości i pokoju w sercu. Niech Matka Boża Wniebowzięta, patronka naszej parafii, otacza Cię swoją opieką i prowadzi każdego dnia.
Życzymy, aby Twoja posługa kapłańska przynosiła obfite owoce, a każda chwila była wypełniona Bożym błogosławieństwem. Niech Duch Święty nieustannie Cię prowadzi, dając siłę i mądrość do wypełniania powołania.
Wdzięczni za Twoją obecność w naszej wspólnocie, modlimy się o łaski potrzebne do dalszego wzrastania w wierze i miłości.
Szczęść Boże na każdy dzień Twojej posługi!

Zdjęcie: https://debno.salezjanie.pl/kosciol/swsw-piotr-i-pawel