Może wtedy gdy wszedłeś w ciszę Kościoła
Z rozpędzonej na oślep ulicy,
Może wtedy, gdy wzrokiem ściągałeś gwiazdy,
Może wtedy, gdy Ktoś – ratunku – krzyczał…

(…)

Może wtedy, jak wiatru powiew,
Szept Pana serdecznie słyszałeś:
„Pójdź za mną” – żniwo bieleje,
A robotników wciąż jeszcze mało.

Tym fragmentem wiersza pod tytułem „Pójdź za mną” księdza Henryka Szydlika, chcielibyśmy Cię powitać, Czcigodny księże Biskupie, w Twoim kościele konkatedralnym, w kołobrzeskiej bazylice, która dla nas, parafian, jest domem. Domem, który niektórzy z nas, pod czujnym okiem pierwszego proboszcza naszej parafii, świętej pamięci księdza prałata Józefa Słomskiego, pomagali odbudować. Własnymi rękami pomagali stworzyć tę świętą przestrzeń. Domem, który tworzymy jako wspólnota, mocna modlitwą i zjednoczona przy łamaniu chleba. Domem, którego częścią stałeś się niespełna rok temu, gdy witaliśmy Cię jako Biskupa koadiutora. 

Cytowany wiersz mówi o powołaniu, o tym początku, kiedy, jak inni kapłani, odpowiedziałeś „Tak Panie” i poszedłeś drogą, którą On dla Ciebie wybrał. On wie, że Jego drogi są trudne i choć z założenia proste – prowadzące do nieba, to równocześnie kręte i kamieniste, biegnące przez wyzwania codziennej kapłańskiej posługi. Dzisiaj jesteś tutaj, na koszalińsko – kołobrzeskiej ziemi. Szept Pana, geograficznie nie tak daleko Cię zaprowadził, Gdańsk, Twoje rodzinne miasto, leży nad tym samym pięknym Bałtykiem, ale duchowo – od kleryka zagubionego w korytarzach seminarium – doprowadził Cię aż do sakry biskupiej i postawił w tym historycznie bogatym miejscu, jako głowę naszego lokalnego Kościoła. Wielkie zadania zostają nałożone na ramiona Jego Eminencji, jak mówił Arcybiskup Wyszyński z okazji ingresu – Zadaniem moim jest chrzcić, bierzmować, konsekrować, święcić, ofiarować, nauczać i sądzić. ale ufni jesteśmy, że na chwałę Bożą i ku bożemu rozwojowi naszej diecezji podoła ksiądz tym obowiązkom.

Nasz „uśmiechnięty biskup” Ignacy Jeż, lubił powtarzać, że imię jego znaczy „Ogień”. Jako swoje zawołanie biskupie przyjął słowa Veni ignem mittere – Przyszedłem rzucić ogień. I te, tak bardzo do niego pasujące słowa, były dokładnie na to miejsce i na tamten czas. Budowany od nowa Kościół lokalny, złożony z przesiedleńców z różnych rejonów Polski, powoli zapalał się tym wielkim ogniem. Widocznym tego owocem jest zarówno fizyczny jak i duchowy Kościół, ten w którym teraz jesteśmy i ten który nas otacza. Ty, Czcigodny księże Biskupie, wybierając swoje zawołanie sięgnąłeś do Ewangelii wg Św. Jana – Un unum sint – Aby byli jedno, słowa z modlitwy Arcykapłańskiej Chrystusa, gdy modlił się za przyszły Kościół. I jest to zawołanie na to miejsce i na ten czas. Słowa te mocno wybrzmiały podczas II Soboru Watykańskiego, a Święty Jan Paweł II poświęcił im całą encyklikę. Dziś stojąc w drzwiach chaotycznego świata, kościół potrzebuje powszechności, stabilności i jedności. Trwanie we wspólnocie, jedność, jest darem od samego Boga. Jezus Chrystus podczas Ostatniej Wieczerzy modlił się o taką właśnie jedność dla Swojego Kościoła. Pochylając się nad tymi słowami postawiłeś przed sobą bardzo ważne i potrzebne wyzwanie.

Księże biskupie, surowe ściany tej świątyni, której początki sięgają XIII wieku, jej pochylone przed ołtarzem, „tańczące z radości”, kolumny i my jej domownicy witamy Cię serdecznie i z całym otwartym, ufnym i pełnym nadziei sercem, pośród naszej wspólnoty modlitewnej, która gromadzi się w kościele i wokół niego, budując przepiękną świątynię ludzkich serc, katedralny żywy kościół z miłością przyjmujący nowego Biskupa, już nie jako naszego gościa, ale jako gospodarza. Najlepszym i tradycyjnym miejscem spotkania jest wspólna uczta, a nie ma piękniejszej i bardziej owocnej uczty, niż uczta Eucharystyczna. W imieniu nas wszystkich, nie tylko parafian, ale wszystkich kołobrzeżan i gości naszego pięknego miasta, prosimy Cię o przewodniczenie tej Mszy Świętej, a jej owocem niech będzie krok w kierunku Twojego biskupiego zawołania – Abyśmy byli jedno.

W imieniu Parafian nowego ordynariusza, biskupa Zbigniewa Zielińskiego powitali Katarzyna i Piotr Klejny