Po raz ostatni w tym roku szliśmy za Panem Jezusem w Jego drodze krzyżowej. W tej drodze, w której krzyż zmienił swoja symbolikę. Z symbolu śmierci stał się symbolem miłości, i to miłości bezgranicznej. Ale czy my w dzisiejszych czasach tę bezgraniczną miłość potrafimy docenić? Czy potrafimy ogarnąć ofiarę Zbawiciela za nasze grzechy?Trudne pytanie, trudna odpowiedź. Ale niech każdy z nas spróbuje iść Jego śladami, patrząc pod swoje stopy, a nie w ekran smartfona. Ten ekran kiedyś zgaśnie, a ofiara Jezusa Chrystusa nigdy nie przeminie. Idźmy Jego śladami….

Lecz On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści
a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego.
Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy.
Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie.
Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze,
a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich. Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić,
nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony,
jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich.
Po udręce i sądzie został usunięty; a kto się przejmuje Jego losem?
Tak! Zgładzono Go z krainy żyjących; za grzechy mego ludu został zbity na śmierć.
Grób Mu wyznaczono między bezbożnymi, i w śmierci swej był [na równi] z bogaczem,
chociaż nikomu nie wyrządził krzywdy i w Jego ustach kłamstwo nie postało.

(Iz,53.4-9)

Zdjęcia:Tadeusz Jończyk